واکنش والدین به نرفتن فرزند به مدرسه: یکی از سخت‌ترین و نگران‌کننده‌ترین لحظه‌ها برای هر پدر و مادری، زمانی است که فرزندشان با ناراحتی یا لجبازی اعلام می‌کند که از مدرسه بیزار است و تمایلی به مدرسه رفتن ندارد. مدرسه که قرار است دریچه‌ای به سوی رشد و آینده باشد، ناگهان تبدیل به منبع اضطراب و مقاومت میشود. اینجاست که نقش پدر و مادر از یک ناظر به یک مدیر قاطع تغییر می‌کند. رویکرد صحیح، ترکیبی ظریف از درک عمیق دلیل امتناع فرزند، همکاری با مدرسه، و در نهایت، حفظ قاطعیت توأم با محبت برای بازگرداندن او به مسیر طبیعی آموزش است. در این مطلب کودک و مادر، رویکردهای صحیح والدین در مواجهه با امتناع فرزند از حضور در مدرسه را بررسی کرده ایم.
۱.او را سرزنش نکنید
واکنش والدین به نرفتن فرزند به مدرسه، اگر فرزند شما عنوان نمود که از مدرسه خوشش نمی آید، شما او را سرزنش نکنید و با او خشن رفتار نکنید زیرا سرزنش و تهدید، تنها مقاومت کودک را افزایش می‌دهد. تمرکز شما باید بر حل مسئله باشد، نه تنبیه فرزندتان.
۲.احساس او را درک کنید
به فرزند خود بگویید که او را درک می کنید و او تنها کسی نیست که در محیط آموزشی با چالش روبرو شده، به فرزند اطمینان دهید که این احساسات موقتی و قابل رفع هستند.
۳.به صحبت‌های فرزند گوش دهید
برخی از والدین صحبت های فرزندشان را جدی نمی گیرند و از آن عبور می کنند اما والدین باید به صحبت‌های فرزند گوش دهند، حتی اگر دلایل او از دید بزرگسالان نامعقول به نظر برسد.
۴.علت اصلی این بیزاری را کشف کنید
عوامل اجتماعی مانند( مورد قلدری قرار گرفتن در مدرسه، مشکل در دوست یابی، عدم احساس امنیت با معلم)، عوامل تحصیلی مانند (ناتوانی در درک مفاهیم درسی، احساس ناامیدی و ضعف، بی‌حوصلگی از سطح پایین آموزش) ، اضطراب و مسائل روان‌شناختی مانند(عدم تمایل ناشی از اضطراب جدایی، ترس از شکست، ترس بیمارگونه از مدرسه، تغییرات محیطی مانند( تغییر مهمی در زندگی خانوادگی یا محیط مدرسه) و… ممکن است علت بیزاری فرزندتان از مدرسه باشد.
۵.قانون تعیین کنید
واکنش والدین به نرفتن فرزند به مدرسه، فرزند شما باید بیاموزد که حضور در مدرسه یک مسئولیت است و نباید قابل مذاکره باشد. برای او یک برنامه روزانه منظم و غیرقابل تغییر برای بیدار شدن، آماده شدن و رفتن به مدرسه ایجاد کنید. عدم ثبات در قوانین، به فرزند اجازه می‌دهد که با چانه‌زنی از مسئولیت خود شانه خالی کند.
۶.معلم را در جریان مشکل قرار دهید
واکنش والدین به نرفتن فرزند به مدرسه، با مشاور مدرسه و معلم مربوطه جلسه‌ای رسمی ترتیب دهید. اطلاعات دقیقی از نگرانی‌های فرزند خود به آن‌ها ارائه دهید تا بتوانند در محیط آموزشی شرایط حمایت‌کننده را فراهم آورند.
۷.شاید لازم باشد فرزندتان زمان کمتری در مدرسه بگذراند
در موارد اضطراب شدید، ممکن است لازم باشد فرزند به‌صورت تدریجی به محیط مدرسه بازگردد. این کار می‌تواند با حضور کوتاه‌مدت در مدرسه یا گذراندن تنها چند ساعت در روز آغاز شود و به‌مرور زمان افزایش یابد.
۸.به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید
اگر پس از این اقدامات و رفع علت بیزاری فرزندتان از مدرسه، بهبودی در شرایط ایجاد نشد یا اگر علائم اضطراب و افسردگی در فرزند شدت یافت، مراجعه به روانشناس یا روانپزشک کودک و نوجوان امری ضروری است.