نشستن با پاهای ضربدری در یک گفتگو یا رویداد اجتماعی ممکن است فقط یک انتخاب معمولی یا شیک به‌نظر برسد، اما فراتر از راحتی جسمانی، این حالت می‌تواند نشانه‌هایی پنهان از وضعیت عاطفی فرد را نیز بازتاب دهد. این حرکت ساده ریشه در عادت‌ها و زبان بدن دارد و می‌تواند حرف‌های زیادی درباره درون فرد بزند. در ادامه این مطلب با نشستن با پاهای ضربدری همراه باشید.
معنای نشستن با پاهای ضربدری
کارشناسان زبان بدن در ایالات متحده این حالت روزمره را بررسی کرده‌اند و دریافته‌اند که این وضعیت ترکیبی از آرامش و دفاع است. برخی برای کاهش فشار کمر این کار را انجام می‌دهند، اما موضوع عمیق‌تر از راحتی فیزیکی است، نحوه قرار گرفتن پاها ممکن است وضعیت احساسی فرد را نیز فاش کند. ممکن است نشانه‌ای از آرام‌سازی خود یا حتی کناره‌گیری از گفتگو باشد. بیایید بیشتر بررسی کنیم.
چرا پاهایمان را روی هم می‌اندازیم؟
بسیاری از ما از سنین پایین به‌طور طبیعی این کار را یاد می‌گیریم. این حرکت به‌مرور زمان تبدیل به یک واکنش ناخودآگاه می‌شود. از نظر فیزیکی، ضربدری نشستن می‌تواند فشار روی کمر را کاهش دهد. دکتر استیون وینیگر، متخصص وضعیت بدن، می‌گوید تغییر حالت پاها می‌تواند راهی برای کاهش ناراحتی جسمانی باشد. به زبان ساده، بدن به دنبال وضعیتی می‌گردد که احساس بهتری در آن دارد.
اما در سطحی عمیق‌تر، ضربدری نشستن به آرام‌سازی روانی هم مربوط است. وقتی پاها را روی هم می‌اندازیم، نوعی “حصار” ایجاد می‌کنیم—این تماس جزئی با خود، حس آرامش ایجاد می‌کند، شبیه در آغوش گرفتن خود. برای بسیاری از افراد، به‌ویژه در فضاهایی مثل اداره یا اتاق انتظار، این حرکت روشی طبیعی برای ایجاد حس امنیت است.
برداشت دیگران از پاهای ضربدری
در بسیاری از موقعیت‌های اجتماعی، این وضعیت می‌تواند پیام‌های متفاوتی ارسال کند. از یک طرف ممکن است نشان‌دهنده آرامش باشد، اما از طرف دیگر می‌تواند نشانه‌ای از حالت تدافعی باشد. در جلسات کاری یا مناظرات سیاسی در آمریکا، نشستن با پاهای ضربدری ممکن است نشانه‌ای از عقب‌نشینی یا فاصله‌گیری ذهنی فرد از گفتگو باشد و این می‌تواند درک احساسات واقعی او را برای دیگران دشوار کند.
کارشناسان همچنین مشاهده کرده‌اند که این وضعیت می‌تواند نشانه اضطراب باشد. وقتی کسی احساس ناخوشایند یا ناراحتی دارد، ممکن است ناخودآگاه پاهای خود را ضربدری کند تا حس امنیت پیدا کند.
این حالت همچنین فرد را کمتر آماده حرکت نشان می‌دهد، و می‌تواند علامتی از عدم آمادگی برای ورود به عمل باشد. در روابط روزمره، این حرکت گاهی حتی به‌عنوان نشانه‌ای از تسلیم یا عقب‌نشینی تعبیر می‌شود؛ گویی بدن در سکوت می‌گوید: «به کمی زمان نیاز دارم» یا «الآن کاملاً در این گفتگو نیستم».
اما همیشه هم نشانه منفی نیست
گاهی ضربدری نشستن فقط یک عادت راحتی است که در طول سال‌ها شکل گرفته. همیشه به معنای اضطراب یا کناره‌گیری نیست؛ شاید فقط همان‌طور که بدن دوست دارد بنشیند. با این حال، این حرکت می‌تواند در گفتگوها یا مصاحبه‌ها نکته‌ای مهم برای درک بهتر طرف مقابل باشد.
پس دفعه بعد که کسی را با پاهای ضربدری دیدید، یادتان باشد ممکن است چیزهای بیشتری پشت این حالت ساده نشستن وجود داشته باشد. و اگر علاقه‌مندید درباره زبان بدن در گفتگوها بیشتر بدانید، نگاهی به مقاله ما درباره زبان بدن بیندازید.
زبان بدن چیست؟
زبان بدن یا Body Language زبانی است که با استفاده بهینه از آن می‌توانیم در برقراری ارتباط موثر و مذاکرات خود توانمندتر شویم. اگر از ما بپرسند زبان اصلی ما چیست؟ شاید بگوییم فارسی.
با اینکه پاسخ درستی است اما در عمل اولین زبانی که ما با آن صحبت می‌کنیم و نیاز داریم که آن را یاد بگیریم، یک زبان مشترک است به نام زبان بدن. چراکه افراد بر خلاف کنترلی که روی کلام شان دارند، معمولا روی زبان بدن خود کنترلی نداشته و معمولاً حقیقت درونشان را بروز می‌دهند.
زبان بدن، رفتارهایی غیرکلامی، فیزیکی و ناخودآگاه است که بوسیله آن می‌توان به چالش‌ها و احساسات درونی افراد در لحظه حال، پی برد. یعنی می‌توان حدس زد که شخص در حال تجربه چه احساسی است؟ استرس، ترس، احترام، اعتماد به نفس، نگرانی و غیره. مثلا در اکثر مواقع افراد هنگام دروغگویی نمی‌توانند ارتباط مستقیم چشمی برقرار کنند یا جلوی دهانشان را می‌گیرند و …
عمق لبخند ما به مادرمان با عمق لبخند ما به شخص غریبه‌ای که در مقابل او راحت نیستیم، تفاوت دارد، بنابراین زبان بدن دارای پیام‌های پنهان و گوناگونی است. یعنی طرز لبخند زدن، نگاه کردن، حرکت دادن دست یا پا، طرز نشستن و… همگی دارای پیام‌های مخصوص به خود هستند.